Osiem miejsc, przez które tramwaje się spóźniają, według MPK

Dane pochodzą z referatu Adama Gruszczyka i Wojciecha Zdanowskiego z wrocławskiego MPK przedstawionego na konferencji naukowej Politechniki Wrocławskiej.

Przedstawili oni „obecny poziom tej punktualności oraz kluczowe miejsca generujące największą ilość opóźnień. […] Przedstawione wyniki zostały wygenerowane w oparciu o bazę danych tworzoną przez system PIXEL, służący do przetwarzania informacji, dotyczących parametrów pracy pojazdu, pochodzących z komputerów pokładowych zainstalowanych w tramwajach.”

Oto lista miejsc, które są najważniejszymi wąskimi gardłami (w nawiasie procent spóźnień generowanych w danym miejscu dla całej wrocławskiej trakcji tramwajowej):
1. pl. Dominikański (8 proc.)
2. ul. Kazimierza Wielkiego (5,8 proc)
3. pl. Grunwaldzki (5,3 proc.)
4. skrzyżowanie Piłsudskiego i Świdnickiej (5,1 proc.)
5. ul. Krakowska i Traugutta (3,8 proc.)
6. ul. Grabiszyńska (3,7 proc.)
7. rejon przystanku „Kochanowskiego” (2,9 proc.)
8. ulica Podwale – pomiędzy Jana Pawła II a Orląt Lwowskich (2,5 proc).

W żadnym z tych miejsc (a właściwie w żadnym z pierwszej ósemki miejsc) nie ma planów, aby coś się zmieniło w ciągu najbliższych lat. Planowane jest wprawdzie uruchomienie na części z tych miejsc komputerowego sterowania światłami, ale inaczej niż na "prostszych" (czyli mniejszych) skrzyżowaniach priorytet dla tramwajów nie będzie najważniejszy.



Adam Gruszczyk i Wojciech Zdanowski udowodnili, że „opisane powyżej „wąskie gardła” generują niemal 40% spóźnień całej komunikacji tramwajowej we Wrocławiu.”

„Spośród przyczyn powodujących opóźnienia komunikacji tramwajowej najistotniejsze są dwie: skrzyżowania z sygnalizacją świetlną oraz niewydzielone torowiska. Dla większości skrzyżowań z sygnalizacją świetlną, przez które przebiegają linie tramwajowe, sygnalizacje działają w długich 100–, 120–sekundowych cyklach. Daje to stosunkowo wysokie przepustowości dla komunikacji samochodowej, natomiast powoduje niską przepustowość dla komunikacji tramwajowej” - piszą Gruszczyk i Zdanowski.

Co ciekawe ich zdaniem większym problemem są światła ustawione pod samochody, niż brak wydzielonych torowisk: „opóźnienia generowane przez sygnalizacje świetlne mają duży udział we wszystkich spóźnieniach tramwajów. Powstają one bowiem praktycznie w ciągu całego dnia, podczas gdy straty wynikające z niewydzielonych torowisk i silnego występowania zjawiska kongestii powstają tylko w godzinach szczytu komunikacyjnego.”

Dobrym przykładem obrazującym tę tezę jest największe wąskie gardło: plac Dominikański, gdzie najistotniejszy na spóźnienia jest wpływ sygnalizacji świetlnej działający na 100-sekundowym cyklu.
„Długi czas oczekiwania pojazdu na sygnał pozwalający przejechać przez skrzyżowanie oraz duże natężenie ruchu tramwajowego powodują częste powstawanie kolejek tramwajów. Jeżeli wjazd na przystanek jest zablokowany przez pojazdy poprzedzające, zwykle straty czasowe sięgają długości dwóch (lub więcej) cykli świetlnych (oczekiwanie na wjazd na przystanek, następnie wymiana pasażerów i opuszczenie przystanku na kolejnym cyklu). Problem ten występuje pomimo funkcjonowania przystanków podwójnych.



Kolejną przyczyną powstawania spóźnień jest długa wymiana pasażerów spowodowana utrudnieniami komunikacji pasażerskiej wzdłuż peronu przystankowego. Utrudnienia te wynikają z faktu, że znaczna część szerokości peronu jest zajęta przez wiaty przystankowe z zabudowanymi bocznymi ściankami. Pomiędzy krawędzią peronu a bocznymi ściankami wiat pozostaje wąskie przejście.

Z racji tego, że przez pl. Dominikański przebiega wiele linii tramwajowych oraz że notują one tutaj znaczne straty czasowe (wynikające z opisanych powyżej przyczyn), obszar pl. Dominikańskiego i dojazdy do niego mają największy udział w generowaniu spóźnień dla całej komunikacji tramwajowej we Wrocławiu.